Back to Top

درمان جایگزینی آنزیم (ERT) در صورت وجود، نخستین گام در مسیر کسب نتایج بهینه است

شواهد بالینی مثبت از مطالعات انجام شده روی خواهر و برادرها نشان می دهد که مداخله زودهنگام می تواند با مدیریت خاص بیماری و شروع زودهنگام درمان ERT، در صورت وجود، فرصت های متعددی برای بهبود نتایج برای بیماران ایجاد نماید.1-6

ERT چه در سنین پایین و چه بعدتر آغاز شود می تواند مؤلفه های بالینی مهم مانند استقامت جسمانی و فاکتورهای ریوی که برای کیفیت زندگی، حفظ قابلیت تحرک و فعالیت های روزمره اهمیت دارند را بهبود بخشد.7,8

  • ERT در حال حاضر در بسیاری از کشورها برای درمان بیماران مبتلا به موکوپلی ساکاریدوز MPS) I، II، IVA، VI) موجود است8,9
  • آزمون های بالینی مختلفی برای امکان سنجی و بررسی مزایای احتمالی ERT در سایر اختلالات MPS در جریان است
  • ERT به شکل انفوزیون خانگی در صورت وجود، یک مورد بسیار مهم بالینی است10-12
GMS-inner1

ERT در حال حاضر در بسیاری از کشورها برای درمان بیماران مبتلا به موکوپلی ساکاریدوز MPS) I، II، IVA، VI) موجود است.

در صورت امکان معیارهای مدیریت و بررسی‌های کارشناسی اختلالات MPS برای شروع ERT به محض تأیید تشخیص مورد استفاده قرار گیرد.6,8,13

مدیریت کل عمر در عصر جدید MPS

در عصر جدید مدیریت اختلالات پیش رونده و پیچیده ژنتیک مانند موکوپلی ساکاریدوز (MPS) تأکید بر هماهنگی مؤثر تیم مراقبت های بهداشتی بیماران است.1 متخصصان ژنتیک و/یا متخصصان بیماری‌های متابولیک به‌طور معمول در خانه پزشکی نقش محوری دارند و به هماهنگ ساختن مراقبت‌های چندرشته‌ای و تهیه یک برنامه مدیریت شخصی کمک می‌کنند.2,3

مزایای مراقبت های هماهنگ برای بیماران مبتلا به اختلالات MPS می تواند بسیاری از ابعاد زندگی بیمار و خانواده وی را در بلندمدت بهبود بخشد.2,4

برای بسیاری از بیماری‌های MPS رهنمودهای مدیریتی و
توصیه‌های عمومی مختص هر رشته در رابطه با مدیریت مادام‌العمر MPS موجود است. بطور کلی این توصیه ها در معیارها ذکر شده اند:2,4

  • ارزیابی های جامع خط مرجع (مانند معاینات تخصص های مختلف، قابلیت عملکردی، و بار و فشار وارد شده توسط بیماری) توسط متخصصان مربوطه
  • دوره های پایش منظم و تعریف شده برای ارزیابی پیشرفت بیماری مولتی سیستمیک

ارزیابی های زودهنگام و دنباله دار توسط یک گروه مراقبتی هماهنگ می تواند نتایج را برای بیماران بهبود بخشیده و حتی شاید بتواند جلوی آسیب های غیرقابل بازگشت را بگیرد.4

GMS-inner1

به عنوان مثال، جدول زیر زمان‌بندی پیشنهادی ارزیابی‌های مخصوص بیماران مبتلا به مورکیو نوع A (‏MPS IVA) را نشان می‌دهد.2

Ongoing-multisystemic-assessments-in-patients-with-Morquio-A

دفعات ارزیابی و میزان مشارکت متخصصان مختلف به نوع زیرگروه MPS بستگی دارد. در مورد بیمارانی با بیماری های MPS که عمدتاً دارای عوارض زوال دهنده عصبی و شناختی باشند مانند MPS I، II، III انجام ارزیابی های منظم عصبی رفتاری و روان شناسی توصیه شده است4-6

علاوه بر ارزیابی های تخصص های مختلف که برای تسهیل نتایج مثبت بلندمدت برای بیماران MPS انجام می شوند، پزشک هماهنگ کننده که معمولاً یک متخصص ژنتیک یا متخصص بیماری های متابولیک است نیز می تواند اقدامات مهمی درباره وضعیت سلامت کلی انجام دهد. نقش آنها در اطلاع رسانی به سایر متخصصان بهداشتی و درمانی (مانند دندانپزشکان، متخصصان فیزیوتراپی، متخصصان اطفال، پزشکان خانواده) و خانواده ها درباره بیماری و راهبردهای کلی مدیریت بیسار مهم بوده و باید شامل این موارد باشد2:

  • صحبت درباره مخاطرات و مزایای مداخله و احتیاط های لازم در مورد درمان ها و ارزیابی ها2
  • ملاحظات مربوط به دندان ها
    • طیف گسترده ای ناهنجاری های جمجمه، چهره و دندان ها که بسته به نوع زیرگروه MPS متغیرهستند شاید بیماران را در معرض خطر افزایش یافته بیماری های دندان قرار بدهند و یا قرار ندهند.7
    • نظارت دقیق بر رشد دندان ها (حداقل سالی یک بار) و مراقبت های معمول دندان پزشکی برای جلوگیری از پوسیدگی و سایش دندان ها2
  • مداخله های مربوط به وضعیت سلامت کلی که می تواند شامل درمان های حمایتی اعم از انجام مرتب واکسیناسیون آنفولانزا و ذات الریه، برونکودیلاتورها و درمان های تهاجمی و سریع عفونت های مجاری هوای فوقانی2

ارزیابی های تخصصی و نیز معاینات جسمانی منظم و مداخله های مربوط به وضعیت کلی سلامتی باید بر اساس معیارهای توصیه شده انجام شوند که به زیرگروه MPS بستگی خواهد داشت.2

استمرار مراقبت تا دوره بزرگسالی می تواند نتایج بلندمدت را بهینه سازد

بهبود کیفیت درمان ها برای اختلالات MPS به بهتر شدن نتایج بلندمدت برای بیماران منجر شده و ناگزیر باید رویکردهای جدید در زمینه مدیریت مادام‌العمر اتخاذ گردد.

با بالا رفتن سن بیماران برخی از آنها شاید بتوانند مراقبت های بهداشتی و درمانی خود را مدیریت کرده ولذا اهمیت گذار به دوره بزرگسالی با هدایت پزشک دو چندان می شود.2 پزشکان باید از موارد زیر اطمینان حاصل کنند:

  • ارزیابی های زودهنگام و دنباله دار توسط یک گروه مراقبتی هماهنگ برای ارزیابی پیشرفت بیماری در سیستم های اندامی مختلف4
  • حفظ و ارزیابی توانائی بیماران در انجام فعالیت های روزمره4
  • راهبردهای رسمی و مشخص در مراکز مختلف برای دوره گذار، شامل مشخص کردن متخصصان بزرگسالان که دارای تجربه مدیریت بلندمدت MPS باشند2
  • وضعیت بیماران باید حتماً پیگیری شود2
تشویق بیماران و خانواده های آنها برای مشارکت در راهبردهای دوره گذار در مراکز که می توانند برای بهینه ساختن برنامه مراقبت های بلندمدت هر شخص تنظیم شوند.2

گذار از مراقبت های اطفال به مراقبت های بزرگسالان و مراقبت های بلندمدت بزرگسالان جزو زمینه های مهمی هستند که باید در برنامه های مراقبتی نوجوانان و بزرگسالان بیمار به آنها توجه شود.2 ملاحظات مراقبت های بلندمدت بطور ایده آل در مراکزی که دارای تجربه گسترده در زمینه MPS باشند رعایت خواهد شد و نیاز به هماهنگی دقیق میان تخصص های مختلف دارد.2,8 مسائل بلندمدت شامل ولی نه محدود به این موارد هستند:

  • بهترین شیوه های اجرائی در گذار به مراقبت های بزرگسالان
  • ملاحظات زنان و زایمان
    • مسائل بارداری و زایمان
    • استفاده از ERT در دوران بارداری و شیردهی
    • مدیریت بلندمدت درگاه
    • مدیریت بلندمدت درد

مدیریت بلندمدت اختلالات MPS – شامل ارزیابی های مستمر و راهبر گذار در مراکز برای رفتن از مراقبت های اطفال به مراقبت های بزرگسالان – می تواند بهبود ماندگاری در کیفیت زندگی بیماران شما ایجاد کرده و آینده بهتری را برای آنها رقم بزند.2,8–10

مراقبت های رویه ای نیازمند برنامه ریزی هماهنگ جراحی در میان تخصص های مختلف است

از آنجائیکه تظاهرات بالینی اختلالات موکوپلی ساکاریدوز (MPS) مولتی سیستمیک هستند، برای تشخیص و مدیریت عوارض نیاز به یک رویکرد چندرشته ای و اختصاصی برای هر بیمار است.1 بیماران مبتلا به MPS بطور معمول نیاز زیادی به جراحی در طول عمر خواهند داشت. در یک مطالعه تاریخچه طبیعی که گروهی متشکل از 325 بیمار مبتلا به مورکیو نوعMPS IVA) A) را مورد ارزیابی قرار داده بود مشخص گردید که بیش از 70% بیماران حداقل یک عمل جراحی انجام داده اند.2

GMS-inner1
Surgical-burden-in-patients-with-Morquio-A-genet

بیماران مبتلا به MPS دارای نرخ مرگ و میر بالائی در طول عمل هستند که دلایل مختلفی اعم از انسداد مجاری هوای فوقانی و تحتانی، ناپایداری نخاع گردنی، نارسائی تنفسی، بیماری های قلبی عروقی و عفونت های مکرر دارد.2-4 بعنوان مثال، عوارض جراحی منجر به فوت 11% بیماران مبتلا به مورکیو نوع n=27) A) گردید.5

تهیه یک برنامه جراحی اهمیت زیادی دارد و برای آن نیاز به یک گروه متخصص در رشته های مختلف است که بطور ایده آل در زمینه درمان بیماران مبتلا به MPS هم تجربه داشته باشند.3

  • از تخصص های لازم در گروه می توان به بیهوشی، ریه، جراحی مغز و اعصاب، قلب، گوش و حلق و بینی و رادیولوژی اشاره کرد4,6,7
  • در اختلالات MPS دارای عوارض زوال دهنده عصبی و شناختی شاید به تخصص های دیگر مانند روان شناسی و نورولوژی هم نیاز باشد8
  • علاوه بر معیارهای مدیریتی، متخصصان باید به معیارهای ارتوپدی و جراحی هم نیز مراجعه نمایند

ارزیابی ریسک جراحی و پایش در طول عمل جزو مؤلفه های بنیادی یک برنامه جراحی اختصاصی هستند و می توانند ریسک تبعات منفی جراحی و مرگ و میر در بیماران مبتلا به MPS را کاهش دهند.3,9,10

Operative-care-considerationsgenet
anesthesia-risk-flowchart-genet
عوارض استخوانی و مولتی سیستمیک خطر مرگ و میر و ناخوشی در طول عمل جراحی را بالا می برند – در معیارها توصیه به ادغام جراحی ها شده تا ریسک نوبت های متعدد بیهوشی کاهش داده شود. برای کاستن از احتمال بروز عوارض جراحی در اختلالات MPS باید ریسک ها را شناسائی کنید.9,12

بهینه ساختن نتایج برای بیماران بواسطه مدیریت هماهنگ.

این یک عصر جدید مدیریت است. در جریان آخرین تحولات و اطلاعات مربوط به MPS قرار بگیرید.

References:  1. McGill JJ et al. Enzyme replacement therapy for mucopolysaccharidosis VI from 8 weeks of age – a sibling control study. Clin Genet. 2010;77(5):492–498.   2. Furujo M et al. Enzyme replacement therapy attenuates disease progression in two Japanese siblings with mucopolysaccharidosis type VI. Mol Genet Metab. 2011;104(4):597–602.   3. Clarke LA. Pathogenesis of skeletal and connective tissue involvement in the mucopolysaccharidoses: glycosaminoglycan storage is merely the instigator. Rheumatology (Oxford). 2011;50(suppl 5):v13–18.  4. Lehman TJA et al. Diagnosis of the mucopolysaccharidoses. Rheumatology. 2011;50(suppl 5):v41–v48.  5. Morishita K et al. Musculoskeletal manifestations of mucopolysaccharidoses. Rheumatology. 2011;50(suppl 5):v19–v25.   6. Muenzer J et al. Long-term, open-labeled extension study of idursulfase in the treatment of Hunter syndrome. Genet Med. 2011;13(2):95–101.   7. Hendriksz C. Improved diagnostic procedures in attenuated mucopolysaccharidosis. Br J Hosp Med. 2011;72(2):91–95.  8. Muenzer J. Early initiation of enzyme replacement therapy for the mucopolysaccharidoses. Mol Genet Metab. 2014;111(2):63–72.   9. Hendriksz CJ et al. International guidelines for the management and treatment of Morquio A syndrome. Am J Med Genet Part A. 2014;9999A:1–15.   10. Bagewadi S et al. Home treatment with Elaprase® and Naglazyme® is safe in patients with mucopolysaccharidoses types II and VI, respectively. J Inherit Metab Dis. 2008;31(6):733–737.   11. BioMarin Pharmaceutical Inc. VIMIZIM website. http://www.vimizim.com/. Accessed December 21, 2015.  12. BioMarin Pharmaceutical Inc. NAGLAZYME website. http://www.naglazyme.com/. Accessed December 21, 2015.  13. VIMIZIM [package insert]. Novato, CA: BioMarin Pharmaceutical Inc; 2014.  14. Wood TC et al. Diagnosing mucopolysaccharidosis IVA. J Inherit Metab Dis. 2013;36(2):293–307.   15. NAGLAZYME [package insert]. Novato, CA: BioMarin Pharmaceutical Inc; 2013.  16. Harmatz P et al. for MPS VI Phase 3 Study Group. Enzyme replacement therapy for mucopolysaccharidosis VI: a phase 3, randomized, double-blind, placebo-controlled, multinational study of recombinant human N-acetylgalactosamine 4-sulfatase (recombinant human arylsulfatase B or RHASB) and follow-on, open-label extension study. J Pediatr. 2006;148(4):533–539.   17. Harmatz P et al. for MPS VI Study Group. Long-term follow-up of endurance and safety outcomes during enzyme replacement therapy for mucopolysaccharidosis VI: final results of three clinical studies of recombinant human N-acetylgalactosamine 4-sulfatase. Mol Genet Metab. 2008;94(4):469–475.   18. Harmatz P et al. Enzyme replacement therapy for mucopolysaccharidosis VI: evaluation of long-term pulmonary function in patients treated with recombinant human N-acetylgalactosamine 4-sulfatase. J Inherit Metab Dis. 2010;33(1):51–60.

References:  1. Agency for Healthcare Research and Quality. Defining the PCMH. https://pcmh.ahrq.gov/page/defining-pcmh. Accessed December 15, 2015.  2. Hendriksz CJet al. International guidelines for the management and treatment of Morquio A syndrome. Am J Med Genet Part A. 2014;9999A:1–15.   3. Muenzer J. The mucopolysaccharidoses: a heterogeneous group of disorders with variable pediatric presentations. J Pediatr. 2004;144(suppl 5):S27–S34.  4. Muenzer J et al. International Consensus Panel on the Management and Treatment of Mucopolysaccharidosis I. Mucopolysaccharidosis I: management and treatment guidelines. Pediatrics. 2009;123(1):19–29.   5. Neufeld EF et al. The mucopolysaccharidoses. In: Scriver CR, Beaudet AL, Sly WS, Valle D, eds. The Metabolic and Molecular Bases of Inherited Disease. Vol 3. 8th ed. New York: McGraw-Hill; 2002:2465–2494.  6. Scarpa M et al. Mucopolysaccharidosis type II: European recommendations for the diagnosis and multidisciplinary management of a rare disease. Orphanet J Rare Dis. 2011;6:72.   7. James A et al. The oral health needs of children, adolescents and young adults affected by a mucopolysaccharide disorder. JIMD Rep. 2012;2:51–58.   8. Coutinho MF et al. Glycosaminoglycan storage disorders: a review. Biochem Res Int. 2012;2012:471325.   9. Kakkis ED et al. The mucopolysaccharidoses. In: Berg BO, ed. Principles of Child Neurology. New York, NY: McGraw-Hill; 1996:1141–1166.  10. Lehman TJA et al. Diagnosis of the mucopolysaccharidoses. Rheumatology. 2011;50(suppl 5):v41–v48.

References:  1. Wold SM et al. Role of the pediatric otolaryngologist in diagnosis and management of children with mucopolysaccharidoses. Int J Pediatr Otorhinolaryngol. 2010;74(1):27–31.   2. Harmatz P et al. The Morquio A clinical assessment program: baseline results illustrating progressive, multisystemic clinical impairments in Morquio A subjects. Mol Genet Metab. 2013;109(1):54–61.   3. Walker R et al. Anaesthesia and airway management in mucopolysaccharidosis. J Inherit Metab Dis. 2013;36(2):211–219.   4. Hendriksz CJ et al. International guidelines for the management and treatment of Morquio A syndrome. Am J Med Genet Part A. 2014;9999A:1–15.   5. Lavery C et al. Mortality in patients with Morquio syndrome A. J Inherit Metab Dis Rep. 2015;15:59-66. 6. Theroux MC et al. Anesthetic care and perioperative complications of children with Morquio syndrome. Paediatr Anaesth. 2012;22(9):901–907.   7. Muenzer J. The mucopolysaccharidoses: a heterogeneous group of disorders with variable pediatric presentations. J Pediatr. 2004;144(suppl 5):S27–S34.  8. Scarpa M et al. Mucopolysaccharidosis type II: European recommendations for the diagnosis and multidisciplinary management of a rare disease. Orphanet J Rare Dis. 2011;6:72.   9. Solanki GA et al. Spinal involvement in mucopolysaccharidosis IVA (Morquio-Brailsford or Morquio A syndrome): presentation, diagnosis and management. J Inherit Metab Dis. 2013;36(2):339–355.   10. Vitale MG et al. Delphi Consensus Report: Best practices in intraoperative neuromonitoring in spine deformity surgery: development of an intraoperative checklist to optimize response. Spine Deformity. 2014;2(5):333–339.   11. Solanki GAet al. A multinational, multidisciplinary consensus for the diagnosis and management of spinal cord compression among patients with mucopolysaccharidosis VI. Mol Genet Metab. 2012;107:15-24.   12. Spinello CM et al. Anesthetic management in mucopolysaccharidoses. ISRN Anesthesiol. 2013;2013:1–10.