Back to Top

درمان جایگزینی آنزیم (ERT) در صورت وجود، نخستین گام در مسیر کسب نتایج بهینه است

شواهد بالینی مثبت از مطالعات انجام شده روی خواهر و برادرها نشان می دهد که مداخله زودهنگام می تواند با مدیریت خاص بیماری و شروع زودهنگام درمان ERT، در صورت وجود، فرصت های متعددی برای بهبود نتایج برای بیماران ایجاد نماید.1-6

ERT چه در سنین پایین و چه بعدتر آغاز شود می تواند مؤلفه های بالینی مهم مانند استقامت جسمانی و فاکتورهای ریوی که برای کیفیت زندگی، حفظ قابلیت تحرک و فعالیت های روزمره اهمیت دارند را بهبود بخشد.7,8

  • ERT در حال حاضر در بسیاری از کشورها برای درمان بیماران مبتلا به موکوپلی ساکاریدوز MPS) I، II، IVA، VI) موجود است8,9
  • آزمون های بالینی مختلفی برای امکان سنجی و بررسی مزایای احتمالی ERT در سایر اختلالات MPS در جریان است
  • ERT به شکل انفوزیون خانگی در صورت وجود، یک مورد بسیار مهم بالینی است10-12
GMS-inner1
در معیارهای مدیریت و بررسی های کارشناسی اختلالات MPS توصیه شده که ERT در صورت وجود به محض تأیید تشخیص آغاز گردد.6,8,13

مدیریت کل عمر در عصر جدید MPS

در عصر جدید مدیریت اختلالات پیش رونده و پیچیده ژنتیک مانند موکوپلی ساکاریدوز (MPS) تأکید بر هماهنگی مؤثر تیم مراقبت های بهداشتی بیماران است.1

متخصصان ژنتیک و/یا متخصصان بیماری های متابولیک بطور معمول در این گروه ها نقش محوری داشته و به هماهنگ ساختن مراقبت های چندرشته ای و تهیه یک برنامه مدیریت شخصی کمک می کنند.2,3

اختلالات تنفسی در همه انواع MPS رخ می‌دهد؛ متخصصان ریه نقشی اساسی در تیم مدیریت چندرشته‌ای دارند.3,4

  • پیش‌بینی و مدیریت زودهنگام نارسائی تنفسی مؤلفه مهمی در بهینه‌سازی نتایج بالینی کلی است4,5
  • ارزیابی‌های خط مرجع عملکرد تنفسی در تشخیص و قبل از شروع ERT نقش مهمی دارند4,5
مزایای مراقبت‌های هماهنگ برای بیماران مبتلا به اختلالات MPS می‌تواند بسیاری از ابعاد زندگی بیمار و خانواده وی را در بلندمدت بهبود بخشد.3,6
GMS-inner1

معیارهای مدیریتی و توصیه های خاص تخصص های مختلف برای بسیاری از اختلالات MPS در خصوص مدیریت MPS در کل عمر موجود می باشند. بطور کلی در دستورالعمل ها اینطور توصیه شده:3,6

  • ارزیابی های جامع خط مرجع (مانند معاینات تخصص های مختلف، قابلیت عملکردی، و بار و فشار وارد شده توسط بیماری) توسط متخصصان مربوطه
  • دوره های پایش منظم و تعریف شده برای ارزیابی پیشرفت بیماری مولتی سیستمیک

ارزیابی های زودهنگام و دنباله دار توسط یک گروه مراقبتی هماهنگ می تواند نتایج را برای بیماران بهبود بخشیده و حتی شاید بتواند جلوی آسیب های غیرقابل بازگشت را بگیرد.6

نارسائی تنفسی در همه انواع MPS رخ می‌دهد و باید مرتباً تحت نظارت باشد.5

خیلی از تظاهرات تنفسی در MPS به رسوبات گلیکوآمینوگلیکان (GAG) مربوط است که ممکن است باعث انسداد مجرای هوا شود.4 انسداد مجرای هوای فوقانی در بیماران مبتلا به MPS می‌تواند درجات مختلفی از آپنه خواب تا وضعیت‌های اورژانسی مهلک مجرای هوا داشته باشد. استراتژی‌های مدیریتی برای انسداد مجرای هوا شامل موارد زیر است:7

  • دستگاه‌های فشار مثبت مستمر یا دوسطحی مجرای هوا (CPAP/BiPAP)
  • ادنوتونسیلکتومی زودهنگام
  • تراکئوستومی موقت و بلندمدت
انسداد مجرای هوا به طور جدی ملاحظات مراقبت رویه‌ای مانند مداخلات بیهوشی و جراحی در بیماران مبتلا به MPS را پیچیده می‌کند.7 معمولاً، نشانه‌های انسداد در بدو امر در مجرای هوای فوقانی بارزتر هستند. برای متخصصان ریه که بیماران مبتلا به MPS را مدیریت می‌کنند، درک تصویر بالینی پیچیده نشانه‌های تنفسی در این جمعیت،‌ به همراه ارزیابی مداوم، برای کسب نتایج بالینی مثبت ضروری است.4,5

شرح انواع MPS و تظاهرات و نمودهای تنفسی اصلی آنها

Overview-of-MPS-types-and-key-respiratory-manifestations

ENT و اختلالات تنفسی MPS را می‌توان به ناهنجاری‌های مجرای هوا، تغییر در سازوکارشناسی تنفسی، و تأثیر بر خواب تقسیم کرد، که در تحقیقی مشتمل بر 21 بیمار مبتلا به MPS I،‏ II،‏ IV،‏ VI،‏ و VII نشان داده شده است.

Manifestations-of-MPS-that-may-affect-respiratory-function

مشکل تنفسی در میان بیماران و انواع فرعی MPS همگن نیست4

برخی مداخلات و ملاحظات برای بیماران مبتلا به MPS که دچار عوارض تنفسی مداوم هستند وجود دارد:

  • استروئید استنشاقی ممکن است تورم مجرای هوایی را در بیماران دارای انسداد مجرای هوای تحتانی کاهش دهد5
  • احتمال این که بیماران از درمان اولیه و تهاجمی عفونت جهاز تنفسی بهره‌مند شوند بیشتر است5
  • واکسیناسیون منظم برای پنوموکوک و آنفلوانزا بخشی مهمی از درمانهای پشتیبان برای سلامت بهینه تنفس محسوب می‌شوند5
  • کورتیکواستروئیدها و برونکودیلاتورهای آنتی‌کولینرژیک ممکن است مفید باشند؛ بیماران مبتلا به بی‌‌ثباتی دیواره نایژه و نای ممکن است واکنش مطلوبی به
    بتاآگونیست‌ها نداشته باشند5
  • جراحی رفع فشردگی ممکن است بیماری ریوی محدودکننده را با تسکین فشردگی طناب نخاعی بهبود دهد5
  • آپنه خواب را می‌توان با جراحی (مثلاً ادنوتونسیلکتومی)، با CPAP یا BiPAP، یا در موارد حاد با تراکوتومیدرمان کرد4

ارزیابی‌های معمولی توسط ریه‌شناس نقش مهمی در مدیریت بیماری دارند4

زمان‌بندی مشاوره اولیه و تکرار بازدیدها باید متناسب با نوع بیماری و وخامت نشانه‌ها تنظیم شود. اکثر بیماران باید پس از تشخیص و سپس هر 6 تا 12 ماه یکبار ویزیت شوند.4

ارزیابی عملکرد معمول شش باید شامل موارد زیر باشد:4

  • ارزیابی نشانه‌های بازدارنده حین خواب و بیداری
  • ارزیابی بیماری محدودکننده ریه و اعمال محدودیت‌ها
  • اسپیرومتری و اندازه‌گیری حجم شش (مثلاً ظرفیت حیاتی [VC]، ظرفیت حیاتی اجباری در 1 ثانیه [FEV1]، حداکثر تهویه داوطلبانه [MVV])
  • ارزیابی نشانه‌های آپنه خواب یا ناآرامی‌ها
  • استعلام درباره جراحی آتی برای اطمینان از اینکه متخصص مجاری تنفسی در برنامه‌ریزی پیش از عمل نقش دارد
از آنجا که آزمایش عملکرد شش برای اندازه‌گیری تأثیر ERT در بیماری‌های MPS انتخاب شده به کار رفته است، دستیابی به مقادیر خط مرجع به محض تشخیص ضروری است.6,8

متخصصان مجاری تنفسی باید در هر گونه جراحی یا درمان با آرامبخش برای بیماران مبتلا به MPS حضور داشته باشند4

از آنجا که بیماران مبتلا به MPS با خطر بالای عوارض ناشی از داروی بیهوشی و تسکین رویه‌ای مواجه هستند، مهم است که متخصص بیهوشی دارای تجربه در زمینه بیماران MPS بخشی از تیم جراحی باشد.4 متخصص مجاری تنفسی باید قبل و بعد از جراحی مداخله کند.4,9

علاوه بر ارزیابی های تخصص های مختلف که برای تسهیل نتایج مثبت بلندمدت برای بیماران MPS انجام می شوند، پزشک هماهنگ کننده که معمولاً یک متخصص ژنتیک یا متخصص بیماری های متابولیک است نیز می تواند اقدامات مهمی درباره وضعیت سلامت کلی انجام دهد. نقش آنها در اطلاع رسانی به سایر متخصصان بهداشتی و درمانی (مانند دندانپزشکان، متخصصان فیزیوتراپی، متخصصان اطفال، پزشکان خانواده) و خانواده ها درباره بیماری و راهبردهای کلی مدیریت بیسار مهم بوده و باید شامل این موارد باشد:

  • صحبت درباره مخاطرات و مزایای مداخله و احتیاط های لازم در مورد درمان ها و ارزیابی ها3
  • ملاحظات مربوط به دندان ها
    • طیف گسترده ای ناهنجاری های جمجمه، چهره و دندان ها که بسته به نوع زیرگروه MPS متغیرهستند شاید بیماران را در معرض خطر افزایش یافته بیماری های دندان قرار بدهند و یا قرار ندهند.10
    • نظارت دقیق بر رشد دندان ها (حداقل سالی یک بار) و مراقبت های معمول دندان پزشکی برای جلوگیری از پوسیدگی و سایش دندان ها3
  • مداخله های مربوط به وضعیت سلامت کلی که می تواند شامل درمان های حمایتی اعم از انجام مرتب واکسیناسیون آنفولانزا و ذات الریه، برونکودیلاتورها و درمان های تهاجمی و سریع عفونت های مجاری هوای فوقانی3

ارزیابی های تخصصی و نیز معاینات جسمانی منظم و مداخله های مربوط به وضعیت کلی سلامتی باید بر اساس معیارهای توصیه شده انجام شوند که به زیرگروه MPS بستگی خواهد داشت.3

استمرار مراقبت تا دوره بزرگسالی می تواند نتایج بلندمدت را بهینه سازد

بهبود کیفیت درمان ها برای اختلالات MPS به بهتر شدن نتایج بلندمدت برای بیماران منجر شده و ناگزیر باید رویکردهای جدید در زمینه مدیریت مادام‌العمر اتخاذ گردد.

با بالا رفتن سن بیماران برخی از آنها شاید بتوانند مراقبت های بهداشتی و درمانی خود را مدیریت کرده ولذا اهمیت گذار به دوره بزرگسالی با هدایت پزشک دو چندان می شود.3 پزشکان باید از موارد زیر اطمینان حاصل کنند:

  • ارزیابی های زودهنگام و دنباله دار توسط یک گروه مراقبتی هماهنگ برای ارزیابی پیشرفت بیماری در سیستم های اندامی مختلف6
  • حفظ و ارزیابی توانائی بیماران در انجام فعالیت های روزمره6
  • راهبردهای رسمی و مشخص در مراکز مختلف برای دوره گذار، شامل مشخص کردن متخصصان بزرگسالان که دارای تجربه مدیریت بلندمدت MPS باشند3
  • وضعیت بیماران باید حتماً پیگیری شود3
تشویق بیماران و خانواده های آنها برای مشارکت در راهبردهای دوره گذار در مراکز که می توانند برای بهینه ساختن برنامه مراقبت های بلندمدت هر شخص تنظیم شوند.3

گذار از مراقبت های اطفال به مراقبت های بزرگسالان و مراقبت های بلندمدت بزرگسالان جزو زمینه های مهمی هستند که باید در برنامه های مراقبتی نوجوانان و بزرگسالان بیمار به آنها توجه شود.3 ملاحظات مراقبت های بلندمدت بطور ایده آل در مراکزی که دارای تجربه گسترده در زمینه MPS باشند رعایت خواهد شد و نیاز به هماهنگی دقیق میان تخصص های مختلف دارد.3,11 مسائل بلندمدت شامل ولی نه محدود به این موارد هستند:

  • بهترین شیوه های اجرائی در گذار به مراقبت های بزرگسالان
  • ملاحظات زنان و زایمان
    • مسائل بارداری و زایمان
    • استفاده از ERT در دوران بارداری و شیردهی
  • مدیریت بلندمدت درگاه
  • مدیریت بلندمدت درد

مدیریت بلندمدت اختلالات MPS – شامل ارزیابی های مستمر و راهبر گذار در مراکز برای رفتن از مراقبت های اطفال به مراقبت های بزرگسالان – می تواند بهبود ماندگاری در کیفیت زندگی بیماران شما ایجاد کرده و آینده بهتری را برای آنها رقم بزند.3,11-13

مراقبت های رویه ای نیازمند برنامه ریزی هماهنگ جراحی در میان تخصص های مختلف است

از آنجائیکه تظاهرات بالینی اختلالات موکوپلی ساکاریدوز (MPS) مولتی سیستمیک هستند، برای تشخیص و مدیریت عوارض نیاز به یک رویکرد چندرشته ای و اختصاصی برای هر بیمار است. متخصصان ریه نقش مهمی در برنامه‌ریزی قبل و بعد از جراحی ایفا می‌کنند.1 بیماران مبتلا به MPS بطور معمول نیاز زیادی به جراحی در طول عمر خواهند داشت. در یک مطالعه تاریخچه طبیعی که گروهی متشکل از 325 بیمار مبتلا به مورکیو نوعMPS IVA) A) را مورد ارزیابی قرار داده بود مشخص گردید که بیش از 70% بیماران حداقل یک عمل جراحی انجام داده اند.2

GMS-inner1
Surgical-burden-in-patients-with-Morquio-A-pulm

بیماران مبتلا به MPS دارای نرخ مرگ و میر بالائی در طول عمل هستند که دلایل مختلفی اعم از انسداد مجاری هوای فوقانی و تحتانی، ناپایداری نخاع گردنی، نارسائی تنفسی، بیماری های قلبی عروقی و عفونت های مکرر دارد.2-4 بعنوان مثال، عوارض جراحی منجر به فوت 11% بیماران مبتلا به مورکیو نوع n=27) A) گردید.5

تهیه یک برنامه جراحی اهمیت زیادی دارد و برای آن نیاز به یک گروه متخصص در رشته های مختلف است که بطور ایده آل در زمینه درمان بیماران مبتلا به MPS هم تجربه داشته باشند.3

  • از تخصص های لازم در گروه می توان به بیهوشی، ریه، جراحی مغز و اعصاب، قلب، گوش و حلق و بینی و رادیولوژی اشاره کرد4,6,7
  • در اختلالات MPS دارای عوارض زوال دهنده عصبی و شناختی شاید به تخصص های دیگر مانند روان شناسی و نورولوژی هم نیاز باشد8
  • علاوه بر معیارهای مدیریتی، متخصصان باید به معیارهای ارتوپدی و جراحی هم نیز مراجعه نمایند

آماده شدن برای خطرات جراحی و داروی بیهوشی در بیماران مبتلا به MPS به تیم مراقبت چندرشته‌ای مجرب شامل متخصص بیهوشی، قلب، ریه و گوش و حلق و بینی نیاز دارد.3 فاکتورهای ریسک داروی بیهوشی شامل موارد زیر می‌شود که در شکل زیر نشان داده شده است.

Overview-of-anesthetic-risk-factors-in-patients-with-MPS-pulm

ارزیابی ریسک جراحی و برنامه‌ریزی مربوط به جراحی ضروری است

ارزیابی ریسک جراحی و پایش در طول عمل جزو مؤلفه های بنیادی یک برنامه جراحی اختصاصی هستند و می توانند ریسک تبعات منفی جراحی و مرگ و میر در بیماران مبتلا به MPS را کاهش دهند.3,9,10

Operative-care-considerations-pulm

ملاحظات جانبی قبل و بعد از عمل مخصوص تخصص ریه باید در نظر گرفته شود:1

قبل از جراحی

  • مشاوره به بیماران و مراقبت‌کنندگان درباره خطر تراکوتومی اورژانسی
  • ارزیابی پیش از جراحی، شامل موارد زیر:
    • سابقه بیهوشی قبلی
    • نشانه‌های انسداد مجرای هوا
    • در صورت لزوم، آزمایش‌های بیشتر:
      • اسپیرومتری
      • اشعه ایکس
      • رادیوگرافی بافت نرم گردن برای ارزیابی تنگ‌شدگی حلق در بیداری
      • ارزیابی آپنه خواب انسدادی با استفاده از آزمایش چندگانه خواب
      • رادیوگرافی برای بررسی ناپایداری نخاع گردنی
    • برنامه‌ای برای مدیریت مجرای هوا حین جراحی

پس از جراحی

  • نظارت بر عوارض پس از جراحی:
    • التهاب چاکنای یا التهاب سطح زیرین طناب‌های صوتی، مخصوصاً در صورت لوله‌گذاری چندگانه
    • تورم و به خطر افتادن مجاری تنفسی، حتی تا پس از 24 ساعت بعد از عمل
    • اِدِم ریه
پیش از هرگونه تسکین یا بیهوشی، متخصص ریه باید به بیمار و خانواده‌اش درباره مسائل از جمله خطر تراکوتومی اورژانسی مشاوره دهد.1
anesthesia-risk-flowchart-pulm
عوارض استخوانی و مولتی سیستمیک خطر مرگ و میر و ناخوشی در طول عمل جراحی را بالا می برند. در معیارها توصیه به ادغام جراحی ها شده تا ریسک نوبت های متعدد بیهوشی کاهش داده شود. برای کاستن از احتمال بروز عوارض جراحی در اختلالات MPS باید ریسک ها را شناسائی کنید.9,12

بهینه ساختن نتایج برای بیماران بواسطه مدیریت هماهنگ.

این یک عصر جدید مدیریت است. در جریان آخرین تحولات و اطلاعات مربوط به MPS قرار بگیرید.

References:  1. McGill JJ, Inwood AC, Coman DJ, et al. Enzyme replacement therapy for mucopolysaccharidosis VI from 8 weeks of age – a sibling control study. Clin Genet. 2010;77(5):492–498. doi:10.1111/j.1399-0004.2009.01324.x.  2. Furujo M, Kubo T, Kosuga M, Okuyama T. Enzyme replacement therapy attenuates disease progression in two Japanese siblings with mucopolysaccharidosis type VI. Mol Genet Metab. 2011;104(4):597–602. doi:10.1016/j.ymgme.2011.08.029.  3.Clarke LA. Pathogenesis of skeletal and connective tissue involvement in the mucopolysaccharidoses: glycosaminoglycan storage is merely the instigator. Rheumatology (Oxford). 2011;50(suppl 5):v13–18.  4. Lehman TJA, Miller N, Norquist B, Underhill L, Keutzer J. Diagnosis of the mucopolysaccharidoses. Rheumatology. 2011;50(suppl 5):v41–v48.  5. Morishita K, Petty RE. Musculoskeletal manifestations of mucopolysaccharidoses. Rheumatology. 2011;50(suppl 5):v19–v25. doi:10.1093/rheumatology/ker397.  6. Muenzer J, Beck M, Eng CM, et al. Long-term, open-labeled extension study of idursulfase in the treatment of Hunter syndrome. Genet Med. 2011;13(2):95–101. doi:10.1097/GIM.0b013e3181fea459.  7. Hendriksz C. Improved diagnostic procedures in attenuated mucopolysaccharidosis. Br J Hosp Med. 2011;72(2):91-95.  8. Muenzer J. Early initiation of enzyme replacement therapy for the mucopolysaccharidoses. Mol Genet Metab. 2014;111(2):63–72. doi:10.1016/j.ymgme.2013.11.015.  9. Hendriksz CJ, Berger KI, Giugliani R, et al. International guidelines for the management and treatment of Morquio A syndrome. Am J Med Genet Part A. 2014;9999A:1–15. doi:10.1002/ajmg.a.36833.  10. Bagewadi S, Roberts J, Mercer J, Jones S, Stephenson J, Wraith JE. Home treatment with Elaprase® and Naglazyme® is safe in patients with mucopolysaccharidoses types II and VI, respectively. J Inherit Metab Dis. 2008;31(6):733–737. doi:10.1007/s10545-008-0980-0.  11. BioMarin Pharmaceutical Inc. VIMIZIM Web site. http://www.vimizim.com/. Accessed December 21, 2015.  12. BioMarin Pharmaceutical Inc. Naglazyme Web site. http://www.naglazyme.com/. Accessed December 21, 2015.  13. Muenzer J, Wraith JE, Clarke LA, International Consensus Panel on the Management and Treatment of Mucopolysaccharidosis I. Mucopolysaccharidosis I: management and treatment guidelines. Pediatrics. 2009;123(1):19–29. doi:10.1542/peds.2008-0416.

References:  1. Agency for Healthcare Research and Quality. Defining the PCMH. https://pcmh.ahrq.gov/page/defining-pcmh. Accessed December 15, 2015.  2. Muenzer J. The mucopolysaccharidoses: a heterogeneous group of disorders with variable pediatric presentations. J Pediatr. 2004;144(suppl 5):S27-S34.  3. Hendriksz CJ, Berger KI, Giugliani R, et al. International guidelines for the management and treatment of Morquio A syndrome. Am J Med Genet Part A. 2014;9999A:1–15. doi:10.1002/ajmg.a.36833.  4. Muhlebach MS, Wooten W, Muenzer J. Respiratory manifestations in mucopolysaccharidoses. Paediatr Respir Rev. 2011;12(2):133–138. doi:10.1016/j.prrv.2010.10.005.  5. Berger KI, Fagondes SC, Giugliani R, et al. Respiratory and sleep disorders in mucopolysaccharidosis. J Inherit Metab Dis. 2013;36(2):201–210. doi:10.1007/s10545-012-9555-1.  6. Muenzer J, Wraith JE, Clarke LA, International Consensus Panel on the Management and Treatment of Mucopolysaccharidosis I. Mucopolysaccharidosis I: management and treatment guidelines. Pediatrics. 2009;123(1):19–29. doi:10.1542/peds.2008-0416.  7. Wold SM, Derkay CS, Darrow DH, Proud V. Role of the pediatric otolaryngologist in diagnosis and management of children with mucopolysaccharidoses. Int J Pediatr Otorhinolaryngol. 2010;74(1):27–31. doi:10.1016/j.ijporl.2009.09.042.  8. Hendriksz C. Improved diagnostic procedures in attenuated mucopolysaccharidosis. Br J Hosp Med. 2011;72(2):91–95.  9. Solanki GA, Martin KW, Theroux MC, et al. Spinal involvement in mucopolysaccharidosis IVA (Morquio-Brailsford or Morquio A syndrome): presentation, diagnosis and management. J Inherit Metab Dis. 2013;36(2):339–355. doi:10.1007/s10545-013-9586-2.  10. James A, Hendriksz CJ, Addison O. The oral health needs of children, adolescents and young adults affected by a mucopolysaccharide disorder. JIMD Rep. 2012;2:51–58. doi:10.1007/8904_2011_46.  11. Coutinho MF, Lacerda L, Alves S. Glycosaminoglycan storage disorders: a review. Biochem Res Int. 2012;2012:471325. doi:10.1155/2012/471325.  12. Kakkis ED, Neufeld EF. The mucopolysaccharidoses. In: Berg BO, ed. Principles of child neurology. New York, NY: McGraw-Hill; 1996:1141–1166.  13. Lehman TJA, Miller N, Norquist B, Underhill L, Keutzer J. Diagnosis of the mucopolysaccharidoses. Rheumatology. 2011;50(suppl 5):v41-v48.

References:  1. Muhlebach MS, Wooten W, Muenzer J. Respiratory manifestations in mucopolysaccharidoses. Paediatr Respir Rev. 2011;12(2):133–138. doi:10.1016/j.prrv.2010.10.005.  2. Harmatz P, Mengel KE, Giugliani R, et al. The Morquio A clinical assessment program: baseline results illustrating progressive, multisystemic clinical impairments in Morquio A subjects. Mol Genet Metab. 2013;109(1):54–61. doi:10.1016/j.ymgme.2013.01.021.  3. Walker R, Belani KG, Braunlin EA, et al. Anaesthesia and airway management in mucopolysaccharidosis. J Inherit Metab Dis. 2013;36(2):211–219. doi:10.1007/s10545-012-9563-1.  4. Hendriksz CJ, Berger KI, Giugliani R, et al. International guidelines for the management and treatment of Morquio A syndrome. Am J Med Genet Part A. 2014;9999A:1–15. doi:10.1002/ajmg.a.36833.  5. Lavery C, Hendriksz C. Mortality in patients with Morquio syndrome A. J Inherit Metab Dis Rep. 2015;15:59–66. doi:10.1007/8904_2014_298.  6. Theroux MC, Nerker T, Ditro C, Mackenzie WG. Anesthetic care and perioperative complications of children with Morquio syndrome. Paediatr Anaesth. 2012;22(9):901–907. doi:10.1111/j.1460-9592.2012.03904.x.  7. Muenzer J. The mucopolysaccharidoses: a heterogeneous group of disorders with variable pediatric presentations. J Pediatr. 2004;144(suppl 5):S27–S34.  8. Scarpa M, Almassy Z, Beck M, et al. Mucopolysaccharidosis type II: European recommendations for the diagnosis and multidisciplinary management of a rare disease. Orphanet J Rare Dis. 2011;6:72. doi:10.1186/1750-1172-6-72.  9. Solanki GA, Martin KW, Theroux MC, et al. Spinal involvement in mucopolysaccharidosis IVA (Morquio-Brailsford or Morquio A syndrome): presentation, diagnosis and management. J Inherit Metab Dis. 2013;36(2):339–355. doi:10.1007/s10545-013-9586-2.  10. Vitale MG, Skaggs DL, Pace GI, et al. Delphi Consensus Report: Best practices in intraoperative neuromonitoring in spine deformity surgery: development of an intraoperative checklist to optimize response. Spine Deformity. 2014;2(5):333–339. doi:10.1016/j.jspd.2014.05.003.  11. Solanki GA, Alden TD, Burton BK, et al. A multinational, multidisciplinary consensus for the diagnosis and management of spinal cord compression among patients with mucopolysaccharidosis VI. Mol Genet Metab. 2012;107:15–24. doi:10.1016/j.ymgme.2012.07.018.  12. Spinello CM, Novello LM, Pitino S, et al. Anesthetic management in mucopolysaccharidoses. ISRN Anesthesiol. 2013;2013:1–10. doi:10.1155/2013/791983.